پسر بد

پسر بد

just for sSs
پسر بد

پسر بد

just for sSs

انتظار سخت است.........

انتظار سخت است ،

فراموش کردن هم سخت است

اما اینکه ندانی باید انتظار بکشی یا فراموش کنی

از همه سخت تر است!

دوست دارم.....................

 


از دُور تو را دوست دارم،

 

بی هیچ، عطری

 

آغـوشی

 

لمسی

 

و یا حتی بوسه‌ای.

 

تنها

 

دوستت دارم،

 

از دور...!

 

حال و روزم...


تلخ میگذرد..! 


این روزها را می گویم... 


که قرار است از تو... ......


که همه وجودم بوده ای...

حالا برای دلم ...


یک انسان معمولی بسازم!!!!!!!!

تمام درد من...



تمام درد من حکایت عشقی ست


که در بی نهایت دود شد


و اکنون من مجرم هستم


و تو متهمی...

سخت می گذرد ....... تا کی انتظار؟

یکـــــــ روزِ בیگَر گُذَشت ،

یِکـــــــ روزِ בیگَر اَز آن خاطِراتِ قَشَنگِمان בور شُدیم


بِگو بِ مَن جَوابِ چَشمان
ے را کِ اَز בلتَنگے خیس شُـבهـ اَند

و

فَقَط בیدارِ تو


را م
ے جویَنـב چِهـ بِـבهَم؟

باز هَم بازگَشتَت را بِ فَرבا موکول کُنَم ؟

باز هَم


قُولِ آمَـ
בنِت را بِـבهَمـ؟

تا کِے این قُول هاے واهے.......

ای کاش.......

ای کـاش تـنـهــا یـک نـفــر...

هــم در ایــن دنـــــیــــا مـــرا یــاری کـنــد ..

ای کـــاش مـــی تـــوانــستـــم ...

بــا کـسـی درد دل کـنـــم تـــا بـگــویـــم کــه ...

مــن دیــگــر خـســتـــه تـــر از آنـــم کـــه زنـــدگــی کـنـــم

تـــا بـــدانـــد غــم شـبــهـــا یــــم را....

تــــا بــفــهــمـــد درد تــــن خــستـــه و بـیــمــــارم را .....

قــانـــون دنــیـــا تــنـــهــایـــی مـــن اســـت

و تـنــهــــایــی مـــن قـــانـــون عــشـــق اســـت....

و عــشـــق ارمــغـــان دلــدادگــیــســت......

و ایـــن ســـرنــــوشـــت ســـادگـیــســـــت.....

خدایا...

خـُבآیـآ ...

آغــوشـَت رآ امشـَب بـہ مـَن مـے בَهـے ؟

بـَرآے گـُفـتـَن ... چیــزے نـَבآرَم

امـآ بـَرآے شـنـُفـتـَنِ حـَرف هـآے تـو ... گـوش بسـیآر

.مـے شـَوَב مـَن بـُغـض کـُنـَم ..

تـو بگــویـے : مـَگـَر خـُבآیـَت نـَبآشـَב کـہ اینگـونـہ بـُغـض کـُنـے

مـے شـَوَב مـَن بـگــویـَ ـم خـُבآیـآ ...؟

تـو بگــویـے : جـآنِ دِل ...

مـے شـَوَב بیـآیــے ؟

تــَــــــمـَــــــــــنـ ـــــآ مـے کـُنـَ ـم ...

بچگی...


کاش میشد:بچگی را زنده کرد

کودکی شد،کودکانه گریه کرد

شعر ” قهر قهر تا قیامت” را سرود

آن قیامت، که دمی بیش نبود

فاصله با کودکی هامان چه کرد ؟

کاش میشد ، بچگانه خنده کرد...

تنهایی...



تــــنــهـــღـــایــــے کــــه طــــولــــانــــی مــیشه

مــــعــــیــــــار دوســــتـــــــــ داشــتــــن آدمــــــا

هم عــــوض مــیشه

یــــــــــــــهـــــــــــــو میــبیـــنے اون آدҐ،

گـــــلــــدون شــــمـــعـــدونے گــــوشـــه اتــــاقـــــشــو

بـــا کـــــل دنـــیـــا عــــوض نــمـــیــــکـــنــــه...

انصاف نیست...

انصـــــاف نیـســــت ...!
دنیـــــا آنقـــــدر کوچـــــک باشـــــد ،
کــــه آدم هـای تـکــــراری را روزی صـــــد بـــــار ببینـیــــم ...
و آنـقــــدربـــــزرگــــ بـاشـــــد ؛
کــــه نتوانیــــم آن کســــی را کــــه میخـواهیـــــم ,
حتـــــی یـــــک بـــــار ببینیـــــم ............ !